Αγαπητοί μαθητές και αγαπητές μαθήτριες,

Μέσα στον καθρέφτη, νήπια ακόμα, γνωρίσαμε την μορφή μας. Την μύτη, το στόμα, το χρώμα των ματιών μας. Είδαμε πώς είμαστε και φτιάξαμε σιγά σιγά την ταυτότητά μας. Αργότερα στον καθρέ-φτη αντικατοπτρίστηκαν η χαρά, η λύπη, ο θυμός και η απορία μας. Είδαμε σ’ αυτόν το πρόσωπό μας να αλλάζει κάτω από την μεταμορφωτική δύναμη τού χρόνου και πασχίσαμε να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Ή μήπως όχι; Μήπως ήταν ο καθρέφτης απλώς μια εκδοχή τού ανεστραμμέ-νου μας εαυτού; Ένα είδωλο παραποιημένο από την ματαιοδοξία; Μια «εικόνα» χωρίς ζωή; Μήπως ήταν ο καθρέφτης που μας έκανε να ξεχάσουμε αυτό που βρίσκεται καλά κρυμμένο μέσα μας; Αυτό που αντικατοπτρίζεται ίσως μόνο στα μάτια του άλλου; Τού συν-ομιλητή, τού συν-οδοιπόρου, τού συν-τρόφου; Μήπως από τον καθρέφτη τον ψεύτη μάς έσωσε κάποτε ο έρωτας, η πίστη σε μια ιδέα, σε ένα ιδανικό, σε ένα όνειρο; Μήπως την αλήθεια για μας την μάθαμε μέσα από σκόρπιες σκέψεις που αποτυπώσαμε στο χαρτί, μια ζωγραφιά, μια φωτογραφία, μια θλιμμένη ή μια χαρούμενη μουσική που σιγοψιθυρίσαμε μέσα στην σιωπή τής νύχτας;
Μήπως είναι η τέχνη μέσα από την οποία δίνουμε ξανά και ξανά διέξοδο στον καλά κρυμμένο εαυτό μας; Βρίσκουμε σ’ αυτήν την ψυχή μας και μια αλήθεια που κανένας καθρέφτης δεν θα μπορέσει ποτέ να καθρεφτίσει;
Μπρος στον καθρέφτη –τής φαντασίας, τής ψυχής, τού μυαλού σας– εσείς! Δημιουργήστε με λέ-ξεις, εικόνες, χρώματα, μουσικές. Συνομιλήστε με το ποίημα τού Αργύρη Χιόνη για το πολυδιάστατο σύμβολο τού καθρέφτη, για τον εαυτό σας, την αλήθεια ή την πλάνη. Δώστε πνοή στην έμπνευσή σας!

Η Επόπτρια των Σχολείων τής Φ.Ε.
και η Συντονιστική Επιτροπή των Α.ΛΟ.ΤΕ.